Chrètien Breukers, De Contrabas, 2011
(…) Klia & Babsie bewijzen dat er buiten het “officiële circuit” veel aardigs gebeurt, en dat is goed nieuws. Iemand die hetzelfde bewijst, is Arnoud Rigter. Van hem verscheen onlangs een nieuwe bundel met “handgeschreven gedichten, tekeningen en poëziemuziek” bij uitgeverij Opwenteling.
Het is letterlijk een niet te omschrijven bundel. Het isgothic meets new wave, het is Jotie T’Hooft én Baudelaire, het is duister & licht, het is “er is volk met ongesmolten brokken” en “akkoord, ik weet dat je niet vegetaisch bent, maar dit is ook wel weer het andere uiterste”, “hij draagt constant een nooduitgang tussen zijn oren”, tsja, het is bijvoorbeeld dit:
Het is weer eens iets anders, zeker, en je moet er zin in hebben, je moet er in willen meegaan. Iets wat met dit weer geen enkel probleem is. Kila, Babsie en Arnoud: de lente kan beginnen. Vandaag verder geen recensiepraat. Maar méér witte wijn én de cd’s uit beide bundels op hoog. Hangmat. Zondag. Etc.
